De laatste etappe. Op naar Colombo

Zaterdag 15 augustus
Na een enigszins onaangename nacht kwamen we vroeg uit bed. De nachtrust was heel matig geweest door een combinatie van zaken. Er was vrij veel herrie van buiten tot diep in de nacht. Er was kennelijk ergens in de buurt een disco actief. De airco in onze kamer blies wel en maakte een hoop,geluid zonder te koelen. Resultaat: in de kamer was het warmer dan erbuiten. Alles was klam en klef, kortom knudde.
De reden om er vroeg uit te gaan was dat we walvissen gaan spotten. Om 6:30 werden we opgehaald en reden we naar de haven. Aldaar was het een soort gekkenhuis met vissers die hun vangst aan land brachten, tuktuk ridders die vis moeten gaan verspreiden in het dorp en auto's die walvisspotters kwamen brengen. Kortom de hele kade stond vol met toeterende voertuigen die netto geen bal opschoten.
Na enig vijven en zessen werd dan toch de boot bereikt waar we mee zouden meevaren. Het schip was niet al te groot ( geschat 20 m) had twee dekken met passagiers met beneden het merendeel, hij hing van tevoren al wat scheef naar stuurboord en hij zat vol met chinezen. Iedereen werd in een zwemvest gehesen en daarna gingen we op weg. Buitengaats gekomen werd al snel duidelijk dat de woeste branding die we al een paar dagen op diverse plekken hadden mogen aanschouwen voorkwam uit een stevige oceaandeining. Wan diengolven van ongeveer 2 a 3 m hoog waardoor zo nu en dan de horizon niet te zien was omdat het blikveld werd belemmerd door zo'n stevige golf. Dit betekende ook dat er eigenlijk voortdurend een hoeveelheid verstuift zeewater over ons heen kwam. Het gebruik van mijn camera werd daarmee eigenlijk onmogelijk.
Na ongeveer een uur varen werd ineens een walvis gezien. Het eerste wat je van die dieren ziet is een pluim van stuivend water als de walvis uitademt. Dichterbij gekomen, en dat was eigenlijk op een afstand van 20 tot 40 m, werd de rug van de walvissen gezien. Die kwamen kortdurend boven water om daarna weer even te verdwijnen. Aan de rug en de korte vrij kleine rugvin kon wel worden gezien dat het om blauwe vinvissen ging. Uiteindelijk hebben we ongeveer vijf van deze dieren gezien. Helaas geen foto's. In totaal voeren er drie boten rond de vinvissen die allemaal op afstand bleven. Het was fraai te zien hoe deze dieren gewoon op koers bleven en verder zwommen. Geweldig om je te realiseren dat we in één vakantie de grootste dieren op land (olifanten) en de grootste dieren in het water (blauwe vinvissen) hebben gezien.
Toen de ontmoeting met de walvissen voorbij was, viel het op dat de hele kudde chinezen die zich allemaal hadden uitgedost met regenpakken en paraplu's tegen het stuivende water inmiddels zeeziek was geworden. Aan alle kanten werd er gebraakt en de aanwezige plastic zakjes gevuld. Helaas was het voor Jorn ook wat teveel geworden en deponeerde hij zijn lekkere vette broodje met worst alsnog in een zakje. Elly daarentegen die toch eigenlijk vaak erg gevoelig is voor bewegingsziekte, hield zich goed en genoot met volle teugen van het schouwspel dat de walvissen ons boden.
Terug aan de wal gingen we terug naar ons hotel. Daar nog onze spullen verder ingepakt en de koffers gesloten. Uitgecheckt en toen weer op pad. Verder in westelijke richting. Een prachtige rit parallel aan de kust met steeds weer mooie vergezichten over een stuk kust en de stranden  en de rotspartijen die daar bij hoorden. Met een aantal fotomomenten kwamen we uiteindelijk in Galle aan. Deze stad is eigenlijk in de zeventiende eeuw door Nederlanders gesticht. Jet name is er toen een fort gebouwd dat er nu nog steeds staat. De vestingwerken zijn goed herkenbaar van Nederlands fabrikaat met de zeer effectieve stervorm.
De vesting hebben we op diverse plekken beklommen wat leidde tot diverse mooie vergezichten. De Nederlands Hervormde kerk hebben we ook nog van binnen gezien. Onthutsend wat er aan mensen begraven liggen in die kerk. Onder andere een kind van net iets meer dan twee jaar. Voor zover te overzien was er niemand ouder dan veertig die daar begraven ligt. Sommige graven hebben een heel verhaal en sommigen zijn versierd met een stemmig doodshoofd.
Nadat we hier netto bijna een uur hebben rondgelopen. Bij het over de vestingwerken lopen opviel, was dat er op diverse plekken mensen aan het baden waren in de zee. Die zee was nog net zo onstuimig als vanmorgen. Maar ondanks de hoge golven is er dan kennelijk geen grote stroming.
Vanaf Galle gingen we met de "Express Highway" richting Colombo. Halverwege werd nog wat gedronken bij een wegrestaurant. Eenmaal on Colombo kregen we nog een hele rondrit door die stad om de diverse hoogtepunten te zien.
Een van die hoogtepunten was het verkeer op zich. Nu dacht ik dat we na een week verkeer in Sri Lanka al redelijk waren gewend, maar een chaos zoals in Colombo hadden we nog niet eerder meegemaakt. Wel was het relatieve aandeel tuktuk veel lager geworden.
Toen de stad bekeken was gingen we naar ons hotel. Ingecheckt en toen toch wel met gemengde gevoelens afscheid genomen van onze gids en chauffeur.  Na zo'n twee weken samen optrekken zijn ze allebei toch wel vertrouwd geworden en kun je je waardering eigenlijk alleen maar in geld proberen uit te drukken.
Op naar de kamers. Op de vijfde verdieping met uitzicht over de oceaan en in de verte Colombo. Vrijwel recht onder ons de oceaan die ook hier weer met donderend geweld op de kust inbeukt.
Bij het intrek nemen in de kamer bleek dat een van de lampen stuk was en toen Elly ging douchen bleek er een raar defect met de douche te zij . Dit alles was toch wel reden om een en ander aan volk te mobiliseren op de problemen op te lossen. Dit gebeurde al binnen een half uur. De man die de douche repareerde was daar toch wel een hele poos mee bezig. 
Om half acht , vaste prik, gingen we eten het restaurant bestaat normaliter uit een binnen en een buiten deel. Omdat het fors aan het regenen was, was alles nu binnen. Hierdoor moest er voor ons een tafeltje worden gemobiliseerd. Daarna lekker gegeten met kwalitatief prima voedsel. Na de koffie gingen we snel naar boven. Kindertjes bedtijd na toch wel weer een lange dag.